Σκηνές απόλυτης τραγωδίας εκτυλίχθηκαν το πρωί της Πέμπτης στο τελευταίο «αντίο» στον 29χρονο υποσμηναγό Μάριο - Μχαήλ Τουρούτσικα, με τον πατέρα του να καταρρέει όταν το φέρετρο με την Ελληνική σημαία έφτασε στην εκκλησία, φωνάζοντας σπαρακτικά «είσαι ψηλά αγόρι μου».
«‘Ο αετός πεθαίνει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός. Της απονιάς όταν τον βρει η σφαίρα τον αγκαλιάζει ο ουρανός’. Καλό ταξίδι αγόρι μου γλυκό. Καλό παράδεισο αστέρι μου. Και όσο αναπνέω δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Ο γιος μου ήταν ο υποσμηναγός Μάριος – Μιχάλης Τουρούτσικας. Πέθανε υπέρ πατρίδος. Αθάνατος».
Είναι το τελευταίο ταξίδι του 29χρονου υποσμηναγού. Ο τελευταίος αποχαιρετισμός της μητέρας του.
Όλοι λύγισαν, σε κάθε της παύση οι καρδιές γίνονται χίλια «κομμάτια».
Αβάσταχτη η απώλεια
«Από μικρός ονειρευόσουν να γίνεις πιλότος… Λάτρευες την ταχύτητα, τα αυτοκίνητα, τις μηχανές τα αεροπλάνα. Έβαλες ψηλούς στόχους και τα κατάφερες. Έγινες ο Ίκαρος της Καρδιάς μας. Έγινες ήρωας που ποτέ δε θα ξεχάσουμε. Όλη η Ελλάδα βλέπει το πρόσωπό σου και φωνάζει ‘αθάνατος’. Εσύ και ο Στάθης δεν θα ξεχαστείτε ποτέ. Θα σας κουβαλάει όλη η Ελλάδα στην ψυχή της».
Αβάσταχτη η απώλεια, ανείπωτο ο πόνος κι οι λέξεις μικρές για να περιγράψουν τα συναισθήματα
«Ο Μάριος σαν νέος άνθρωπος είχε καταφέρει να πετύχει κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Κάτι που δεν είναι εφικτό για τους περισσότερους από εμάς. Να εκμηδενίσει το ‘εγώ’ του. Το είχε σβήσει από το λεξιλόγιό του. Υπήρχε μόνο το ‘εσείς’. Δεν ήθελε να πηγαίνει ταξίδια στο εξωτερικό. Ίσως για να μην αποχωριστεί την πατρίδα», είπε ο πατέρας του.
Το φέρετρο με τη σορό του ήρωα υποσμηναγού έφτασε στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία στην Τρίπολη λίγο μετά τις 10:00 το πρωί.
Το φέρετρο τυλιγμένο με την ελληνική σημαία.
«Δεν εγκατέλειψε και δεν συνέκρινε την Ελλάδα με καμία άλλη χώρα στον κόσμο. Εύχομαι να τον μνημονεύει η πατρίδα κάπου-κάπου. Ίσως έτσι αναπαύεται καλύτερα η ψυχή του. Και όπως μου έλεγε όταν τον ρωτούσα για τον μισθό του: ‘Πατέρα η Ελλάδα δε μου χρωστάει. Εγώ μόνο χρωστάω στην Ελλάδα’, μου έλεγε. Πιστεύω ότι το χρέος του το πλήρωσε. Το μόνο παρήγορο είναι ότι πέθανε όπως επιθυμούσε. Νωρίς, αλλά ‘γεμάτος Ελλάδα’. Καλό σου ταξίδι αγάπη μου».
Η μητέρα του Μάριου κλαίει σκυμμένη στο λευκό φέρετρο του παιδιού της και ο πατέρας κοιτάει ψηλά. Δεν μπορεί να συγκρατήσει τους λυγμούς του»
«Ήσουν ο γιος που θα ήθελε κάθε μάνα στην αγκαλιά της. Ο φίλος που θα ήθελαν να έχουν όλοι δίπλα τους. Ο καλύτερος αδελφός για τα αδέλφια σου. Ο καλύτερος εγγονός για τους παππούδες σου. Ο καλύτερος σύντροφος για την κοπέλα σου. Τη Ζωή μας…».
Στο νεκροταφείο στο Πικέρνι Αρκαδίας γράφτηκε η τελευταία πράξη του δράματος. Στη θέα της σορού του γιου της που μεταφερόταν στην τελευταία του κατοικία, η μητέρα του αδικοχαμένου υποσμηναγού δεν άντεξε και κατέρρευσε.
Η Ελλάδα αποχαιρετά έναν ήρωα, το Μάριο Μιχαήλ Τουρούτσικα. Λόγια παρηγοριάς δεν υπάρχουν για τους γονείς του. Αυτή η νύχτα θα είναι η πιο δύσκολη της ζωής τους. Ο Μάριος έφυγε πρόωρα, άδικα και αναπάντεχα.
Άφησε πίσω του, μία ολόκληρη χώρα πληγωμένη.
