Μια συγκλονιστική μαρτυρία μιας Ελληνίδας που ζει στην Βηρυτό, η κυρία Κούρτη έζησε τον τρόμο μέσα στο ίδιο της το σπίτι, καθώς τραυματίστηκε και η ίδια και ο σύζυγός της.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά του αίματος
Η Δώρα Κούρτη τραυματίστηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η περιγραφή της «κόβει» την ανάσα.
«Σηκώθηκα και τα γόνατά μου πρησμένα, γεμάτα αίμα, γεμάτα κομμάτια, ξέρεις από την τζαμαρία που είχαμε, τα χέρια μου, τα πόδια μου, ευτυχώς το κεφάλι και το σώμα δεν έπαθαν τίποτα. Ο άντρας μου λίγο το πρόσωπό του, γιατί ήταν κρυμμένος μακριά από τις τζαμαρίες εκείνη την ώρα.
»Είδα φόβο, είδα κλάματα, είδα αίμα, είδα ανθρώπους πληγωμένους. Άλλοι που θρηνούσαν τους πεθαμένους, γιατί υπήρχαν και πεθαμένοι, άλλοι δε βρήκαν τα παιδιά τους, άλλοι κλαίγανε γιατί δεν μπορούσανε να αντέξουν τον πόνο.
»Όπου περπατούσες γλιστρούσες γιατί υπήρχε αίμα και μύριζε αίμα, υπάρχει μια μυρωδιά που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Κοιτάξτε εμείς είχαμε 17 χρόνια πόλεμο αλλά ποτέ δεν πάθαμε τέτοια ζημιά, δε θυμάμαι να ήρθε μία τέτοια μέρα μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο να σου φύγει όλη ζωή».
Η Ελληνίδα τραυματίας συγκρίνει τις εικόνες που είδε με εμπόλεμη ζώνη. Ποτέ δε θα ξεχάσει τους ανθρώπους που θρηνούσαν τους δικούς τους, τους γονείς που έψαχναν απεγνωσμένοι τα παιδιά τους και τη μυρωδιά του αίματος.
«Η πρώτη έκρηξη που βγήκε δεν ήξερα τι ήταν, νόμιζα ότι ήταν σεισμός και πήγαμε να δούμε, δηλαδή πήγα δίπλα από το παράθυρο να δω τι γινότανε και τον ίδιο καιρό με φωνάζει ο άντρας μου, που ήταν μέσα στο σπίτι, και μου φώναξε έλα μακριά από το παράθυρο. Μόλις γύρισα για να πάω στον άντρα μου ακούω το δεύτερο μπουμ το μεγάλο με εκτοξεύει από το σαλόνι στην είσοδο».
