Η 37χρονη μητέρα είδε τους συμμαθητές της να χάνουν τη ζωή τους στο φριχτό τροχαίο δυστύχημα των Τεμπών, το 2003.
Η βρεφοκτονία στο Μακροχώρι Ημαθίας γυρίζει το χρόνο στον Απρίλιο του 2003. Στις απεγνωσμένες προσπάθειες που έκαναν οι διασώστες, στους σοκαρισμένους μαθητές που σώθηκαν τραυματισμένοι, στις εφιαλτικές σκηνές στα νοσοκομεία της περιοχής, στο φόβο και την απόγνωση που κάποιοι δεν ξεπέρασαν ποτέ.
Η 37χρονη που συνελήφθη χθες για τη δολοφονία του σπλάχνου της, δεν ήταν ποτέ από εκείνη τη μαύρη μέρα ο ίδιος άνθρωπος. Κι ας μην βρισκόταν μέσα στο μοιραίο πούλμαν. Οι άδικοι θάνατοι 21ος συμμαθητών της, επιβάρυναν την ψυχολογία της δραματικά. Τα εσωτερικά της τραύματα δεν επουλώθηκαν ποτέ. Εδώ και 21 ολόκληρα χρόνια…
Το καλοκαίρι του 2022, στη λίστα των θυμάτων μπήκε και ο 35χρονος Ανέστης που αυτοκτόνησε. Ζούσε και εκείνος στο Μακροχώρι. Ήταν συμμαθητής της 37χρονης. Και οι δύο από τη μέρα του δυστυχήματος βασανίζονταν. Όπως και οι συγγενείς θυμάτων.
Η 37χρονη που κατηγορείται για τη δολοφονία του μόλις 6 μηνών βρέφους της, μπροστά στα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, δεν είχε πάει σε εκείνη την εκδρομή, επειδή οι γονείς της δεν είχαν συμφωνήσει. Ποτέ όμως δεν αισθάνθηκε τυχερή…
Οι φίλοι της που σκοτώθηκαν, τα παιδιά που πάλευαν για μήνες σε νοσοκομεία μέχρι να πάρουν εξιτήριο και οι σκληρές εικόνες στον τόπο της τραγωδίας, την συγκλόνισαν.
«Δεν ήταν στο λεωφορείο, τα παιδιά που ήταν στο λεωφορεία και πάθανε ζημιά εγώ δεν τα έχω για ζωντανά. Τα παιδιά αυτά ζούνε ένα μυστήριο», δήλωσες ο πατέρας θύματος .
Τίποτα δεν ήταν ίδιο από εκείνη τη μέρα για την 37χρονη σήμερα κατηγορούμενη.
«Νομίζω πως φαινόταν ότι έχει πρόβλημα η κοπέλα, δηλαδή για να φτάσεις στο σημείο να αφαιρέσεις μία ζωή ενός 6 μηνών παιδιού, ειδικά το παιδί σου. Ταινία να το γυρίσεις δεν γυρίζεται», πρόσθεσε ο πατέρας θύματος.
Η 37χρονη σήμερα φερόμενη ως βρεφοκτόνος, έβλεπε το 2003 τις εικόνες από την τηλεόραση. Μαθητές της Α’ Λυκείου να είναι νεκροί μέσα και έξω από το λεωφορείο, 9 να έχουν τραυματιστεί και άλλοι να παραμένουν εγκλωβισμένοι.
«Σίγουρα δεν ξεπερνιούνται και επανέρχονται στο μυαλό. Δεν σύμβουν έυκολα οι εικόνες», δήλωσε ο συνοδός του λυκειάρχη.
Όλα τα παιδιά που επέζησαν άρχισαν να κουβαλούν το δικό τους σταυρό. Ένα από αυτά το 2013, 10 χρόνια μετά το δυστύχημα στα Τέμπη πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός.
Η αφοσίωση στο Θεό αποδείχθηκε για τον ίδιο, το πιο απάνεμο λιμάνι. Ο δρόμος που τον έκανε να αισθάνεται ασφαλής, δυνατός και κυρίως ήρεμος.
Τα πάντα εκείνη τη μαύρη Κυριακή του 2003 είχαν ξεκινήσει εντελώς διαφορετικά. Τα παιδιά της Α’ Λυκείου, είχαν ολοκληρώσει την εκδρομή τους, στην Αθήνα κι το μεσημέρι μπήκαν στο λεωφορείο για το ταξίδι της επιστροφής.
Στην κοιλάδα των Τεμπών, στην εθνική οδό Λάρισας – Θεσσαλονίκης, μια νταλίκα έφυγε από το αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με το λεωφορείο πλαγιομετωπικά. Ολόκληρη η χώρα παγώνει…
Οι οδηγοί την κρίσιμη στιγμή δεν κατάφεραν να αντιδράσουν. Οι διασώστες που φτάνουν πρώτοι στο σημείο, έχουν κάνει λόγο για τις σκληρότερες σκηνές που έχουν συναντήσει.
Όσοι επέζησαν απέφευγαν να μιλούν για εκείνη την ημέρα. Όπως και η 37χρονη που από χθες κατηγορείται για ένα έγκλημα φρίκης, με τη δολοφονία του μικρότερου παιδιού της.
«Ακούω και αυτό τώρα και χθες, ειλικρινά και εγώ έβγαλα μεγάλο μίσος για την μάνα αλλά κάποια στιγμή κάθομαι σ και σκέφτομαι αυτή τη γυναίκα για να αντιδράσει έτσι, πάει να πει ότι είχε προβλήματα σοβαρά. Την βοήθησε κανένας; Μόλις έγινες η πράξη μαζευτήκαμε όλοι να κρίνουμε», πρόσθεσε ο πατέρας θύματος.
Οι ποινές στη δίκη που ακολούθησε, οι αποκαλύψεις για τα ακατάλληλα λάστιχα του φορτηγού και για το πούλμαν των μαθητών που έπρεπε να είχε αποσυρθεί λόγω παλαιότητας, είχαν μικρή σημασία για τους πρωταγωνιστές.
Η ουσία δεν άλλαξε. Ο δρόμος τους, παρέμεινε ανηφορικός. Με τις ίδιες αγωνίες, τα ίδια αδιέξοδα και σκέψεις βασανιστικές.
