Η νέα αδιανόητη είδηση που έρχεται από τον Βόλο σοκάρει, απογοητεύει και αφήνει τους πάντες με το στόμα ανοιχτό.
Το περιστατικό συνέβη σε σχολείο, και μάλιστα σε πειραματικό σχολείο, εκεί που υποτίθεται πως καλλιεργείται η αριστεία και το ήθος, αλλά όσα καταγγέλλουν οι συγγενείς του 7χρονου θύματος μόνο αριστεία δεν δείχνουν.
«Σχολάει το παιδί από το σχολείο, έρχεται σπίτι, κάθεται, τρώει, χαλαρώνει, ξεκινάει να διαβάσει. Κατά τις 16:00 η ώρα λέει η μαμά του «πάμε στο πάρκο να παίξεις και θα συνεχίσουμε τα μαθήματα μετά, εντάξει;». Εντάξει. Τον παίρνει η γυναίκα μου στο δωμάτιο μέσα, ήταν με τα ρούχα του σχολείου, τα καλά που λέμε, τον παίρνει μέσα να του βάλει τα ρούχα του πάρκου. Με το που τον βάζει μέσα να τον αλλάξει και πάει να του βγάλει το παντελονάκι το παιδί τραβήχτηκε δεν ήθελε να κατεβάσει το παντελόνι του. Η γυναίκα μου κλείνει την πόρτα, εγώ δεν έδωσα σημασία, λέω θα ντρέπεται ο μικρός δεν ξέρω και μετά από κανένα 20λέπτο, μισάωρο βγήκε η γυναίκα μου έξω κλαίγοντας», είπε ο πατέρας του 7χρονου.
Η αποκάλυψη της εξωφρενικής καταγγελίας για το αδιανόητο περιστατικό bullying έγινε από την μητέρα του ανήλικου μαθητή. Αμέσως ξέσπασε η οργή και η αγωνία των γονέων των παιδιών που μαθαίνοντας ότι ένας ανήλικος μέσα στο σχολείο δρα κακοποιητικά απέναντι στα ανήλικα θύματά του.
Όπως είπε η μητέρα, ένας μαθητής, λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία από τον γιο της, τον έγδυνε και έπαιζε τρίλιζα πάνω στα οπίσθιά του. Η μητέρα το ανακάλυψε όταν του άλλαξε ρούχα για να τον πάει στο πάρκο.
Η μητέρα τα ης είδε στα οπίσθιά του να είναι ζωγραφισμένα με μαρκαδόρο τα γράμμα «Χ» και «Ο» που χρησιμοποιούνται για την τρίλιζα.
Ο μικρός αποκάλυψε ότι το περιστατικό που έγινε την Δευτέρα, δεν ήταν η πρώτη φορά. Από τα σπρωξίματα και τα χτυπήματα φτάσαμε στο σημείο να τον γδύσει και να παίξει τρίλιζα.
«Μπαίνω μέσα βλέπω και τον μικρό να κλαίει. Τι έγινε; Κατεβάζει το εσωρουχάκι του και βλέπω πίσω Χ-Χ-Χ και κάτι κύκλους, τρίλιζα. Γυρνάω και λέω στην γυναίκα μου «όπως είσαι τώρα σήκω και πάμε στην αστυνομία. Με το που ακούει το παιδί αστυνομία έβαλε τα κλάματα, καθόμαστε τον ηρεμούμε, κάθεται το παιδί και μας λέει, το παιδάκι αυτό μας το περιγράφει πως είναι το πρόσωπο του πως μοιάζει», συμπλήρωσε ο πατέρας του παιδιού.
Το αδιανόητο σοκ της οικογένειας
Όπως είναι φυσικό, η οικογένεια του 7χρονου αναστατώθηκε, εξοργίστηκε και προσπάθησε να μάθει τι είχε συμβεί.
«Τον πιάνει με το ένα χέρι τον στριμώχνει με το σώμα του προς τον τοίχο με το άλλο του κατεβάζει το παντελονάκι τελείως και αρχίζει να ζωγραφίζει. Έγινε την ώρα του διαλλείματος. Σήμερα μας είπε πως οι μαυρίλες που είδε η μαμά την περασμένη βδομάδα τις προηγούμενες ημέρες ήταν αυτοκόλλητα που του τα κόλλησε το ίδιο παιδί κατεβάζοντας του πάλι το παντελόνι», είπε ο πατέρας του 7χρονου και συνέχισε:
«Εμείς αυτά σήμερα τα είπαμε στην διευθύντρια και μας κοιτάγανε λες και τους τρώμε την ώρα. Τον δείχνει ο γιός μου και λέει «αυτός είναι, αυτός είναι» και μετά από λίγο βλέπω τον γιό μου στην πόρτα να ξεκλειδώνει η διευθύντρια την πόρτα, να δίνει το παιδί μου στα σκαλιά κλαίγοντας και του λέω «τι έγινε παιδάκι μου;». «Μπαμπά», λέει, «εγώ τον έδειξα λέει, αλλά φοβάμαι, δεν του κάνουν τίποτα». Και τι γυρνάει και μου λέει η διευθύντρια, «δεν το αφήνετε», λέει «να παρακολουθήσει μάθημα». Για το καλό του παιδιού, λέει και εμείς να μην το τραβάμε πολύ».
Η μητέρα αμέσως ενημέρωσε, όπως καταγγέλλει, το σχολείο με στόχο να ληφθούν μέτρα για την προστασία του παιδιού της και όλων των άλλων παιδιών από τον νταή του σχολείου.
«Φοβάμαι, δεν με πιστεύει κανείς»
Μιλώντας στο MEGA η μητέρα του 7χρονου έκανε λόγο για μία ψυχοφθόρα κατάσταση και πως ο γιος της δεν θέλει να πάει στο σχολείο γιατί φοβάται.
«Του λέω δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, γιατί η μαμά είναι δίπλα του», είπε η μητέρα του παιδιού.
Όπως είπε η μητέρα του μαθητή, το σχολείο έχει ενημερωθεί για το εξοργιστικό συμβάν και δεν κάνει απολύτως τίποτα, παρά μόνο να τους διαβεβαώσει πως το περιστατικό θα διερευνηθεί.
Το παιδί υπέδειξε στη διεύθυνση του σχολείου ποιο ήταν το παιδί που τον έγδυσε και τον ζωγράφισε. «Μαμά, φοβάμαι, δεν με πιστεύει κανείς», ήταν τα λόγια που είπε ο μαθητής στους γονείς του κλαίγοντας μόλις βγήκε από το γραφείο της διευθύντριας.
