Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τότε που η Μπριζίτ Μπαρντό γύρισε την τελευταία της ταινία.
Η γυναίκα «θρύλος»
Κι όμως, ο θάνατός της γέμισε τις τηλεοράσεις, το διαδίκτυο, τα social media, με την ιστορία της σταρ με την εκρηκτική προσωπικότητα, το θεσπέσιο κορμί, τα πάθη και τα λάθη της, που έγινε μύθος χωρίς να έχει βρει, και είναι αυτά τα λόγια της, ποτέ την ευτυχία.
Τέσσερις γάμοι, τρεις απόπειρες αυτοκτονίας, η ανύπαρκτη, σχεδόν εχθρική, σχέση με το μοναδικό παιδί της, τον γιο της Νικολά. Η θρυλική «Μπεμπέ», είχε αποδομήσει η ίδια, εσκεμμένα το θρύλο της, χωρίς να πετύχει να τον γκρεμίσει.
«Στην αρχή με ενοχλούσε που μιλούσαν για μένα, συνεχώς. Τώρα δεν δίνω σημασία, δεν διαβάζω καν τις εφημερίδες. Έτσι είναι καλύτερα», έλεγε.
Αθώα και ταυτόχρονα σέξι, με τέλειες αναλογίες, σαρκώδη χείλη, ελαφρά ανυψωμένη μύτη, μαλλιά πάντα ανακατεμένα.
Ο ξέφρενος χορός της μπροστά στον αποσβολωμένο Ζαν Λουί Τρεντινιάν, στην ταινία «Ο Θεός… έπλασε τη γυναίκα», δαίμονας και άγγελος μαζί. Ο σύζυγός της και σκηνοθέτης της ταινίας Ροζέ Βαντίμ, την είδε να φεύγει από κοντά του για την αγκαλιά του συμπρωταγωνιστή της.
Ένα μοτίβο για την Μπαρντό. Μόλις το πάθος έσβηνε, αναζητούσε τον έρωτα αλλού, χωρίς δισταγμό και νοσταλγία.
Η Μπριζίτ Μπαρντό έγινε αντικείμενο λατρείας πολύ πριν τους «Beatles». Η «Μπεμπεμάνια» προηγήθηκε της «Beatlemania».
Τα αρκετά τραγούδια που κυκλοφόρησε, με την απαίδευτη ή ανεπιτήδευτη φωνή της, έγιναν επίσης τεράστιες επιτυχίες. Κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί στον μαγνητισμό της.
Οι 50 ταινίες, οι σπουδαιότεροι σκηνοθέτες, η διασημότητα, δεν ήταν ωστόσο για εκείνη θρίαμβος, αλλά φυλακή.
Εγκατέλειψε το μοναδικό παιδί της
Από τον δεύτερο σύζυγό της απέκτησε τον Νικολά. Το μοναδικό παιδί της, που ποτέ δεν θέλησε και ποτέ δεν αγάπησε. Τον γέννησε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι. Δεν μπορούσε να ξεμυτίσει λόγω των παπαράτσι.
Ίσως αυτή η αίσθηση της «φυλακής» την έκανε να απαρνηθεί τον Νικολά. Η ίδια, χωρίς δικαιολογίες, έλεγε ότι δεν ήταν φτιαγμένη για μητέρα.
Όσο δεν αγάπησε τον γιο της ούτε κανέναν από τους άντρες της ζωής της, αγάπησε τα ζώα. Σε αυτά αφιέρωσε τη ζωή της όταν το 1973, μόλις 39 χρόνων και στο απόγειο της δόξας της, αποσύρθηκε ξαφνικά και οριστικά από το σινεμά.
Η άλλη όψη της
Αγαπούσε τα ζώα με φανατισμό, τον ίδιο φανατισμό που έδειξε για τις ιδέες της γαλλική άκρας Δεξιάς. Υποστήριζε τον Ζαν Μαρί Λεπέν, εξέφρασε απόψεις ακραία ξενοφοβικές και ρατσιστικές και δικάστηκε γι’ αυτές.
Για όλους τους σωστούς και λάθος λόγους η «Μπεμπέ» λατρεύτηκε και μισήθηκε όσο καμία σταρ του σινεμά.
Ο μύθος της ξεπερνά τα θνητά της όρια.
