Η σπιτονοικοκυρά του αγνοούμενου γιατρού στην Κρήτη, ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχε σχεδόν καθημερινή επαφή μαζί του και γνώριζε τις κινήσεις αλλά και τις συνήθειές του, μιλά στο «Τούνελ» με εκτίμηση για τον νεαρό και την στάση του απέναντι στους ανθρώπους.
«Τον αγαπούσαν όλοι»
«Έμενε στο σπίτι μου το παιδί. Ήταν πάρα πολύ καλός γιατρός, ωτορινολαρυγγολόγος, στο Βενιζέλειο νοσοκομείο, τον αγαπούσαν όλοι, εξυπηρετούσε τους ασθενείς με ευγένεια και αγάπη».
Φορτισμένη συναισθηματικά αναφέρεται στις πρώτες κινήσεις της οικογένειας μετά την εξαφάνιση.
«Ήρθε η μητέρα του, πήρε ρούχα για να τα μυρίσουν τα σκυλιά και πήγε στα Χανιά. Ψάξανε κοντά στο μοναστήρι στην Χρυσοπηγή αλλά δεν βρήκαν κάτι. Κάποιοι τον είδαν κοντά στο χωριό Φρες, στις καλύβες».
Η ίδια προσπαθεί να θυμηθεί τις τελευταίες εικόνες που έχει από εκείνον, λίγες ώρες πριν χαθεί αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ενημερώθηκε για την εξαφάνισή του.
«Τελευταία φορά τον είδαμε την Κυριακή στις 7 του μήνα, μίλησε με τον άνδρα μου για τον καιρό αλλά επειδή ήταν κλειστό παιδί, δεν ήθελε πολύ κουβέντα. Ήταν έτοιμος να πάει Θεσσαλονίκη τώρα τα Χριστούγεννα, είχε βγάλει και εισιτήριο. Εμένα μου τηλεφώνησε η μητέρα του Κυριακή βράδυ που επέστρεφα από μία εκδρομή και με ενημέρωσε ότι κάτι έχει συμβεί. Μπορεί να έφυγε και μεσημέρι».
Γεμάτη αγωνία και φόβο για το τι έχει συμβεί στον 33χρονο, περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι του όταν το άνοιξαν με τη μητέρα του. Τίποτα δεν μαρτυρούσε φυγή.
«Πάνω στο κρεβάτι του είχε το λάπτοπ και τα βιβλία του, διάβαζε πάρα πολύ, είχε αφήσει το πορτοφόλι του με τις κάρτες και την ταυτότητά του, την οποία πήρε η μαμά του. Είχε αφήσει και το πλυντήριο ρούχων ανοιχτό. Το κλείσαμε εμείς. Διάβαζε πολύ, δεν έβγαινε, δεν είχε κάποια φίλη να έρχεται εδώ μαζί του στο διαμέρισμα. Έπαιρνε την τσαντούλα του και πήγαινε σε ένα καφέ στο λιμάνι για διάβασμα».
