Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 στα Εξάρχεια από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Από το πρωί του Σαββάτου, κόσμος επισκέπτεται, κρατώντας λουλούδια, το μνημείο στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου για να αποτίσουν φόρο τιμής στην μνήμη του 15χρονου μαθητή που η δολοφονία του σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα.
Το χρονικό
Είναι βράδυ 6ης Δεκεμβρίου 2008. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας προσεγγίζει μία παρέα νεαρών στα Εξάρχεια.
Μετά από δύο πυροβολισμούς του, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος κείτεται νεκρός.
Η Αθήνα φλέγεται. Όχι μόνο εκείνο το βράδυ αλλά για τον υπόλοιπο μήνα. Χιλιάδες νέοι γεμίζουν τους δρόμους, όχι μόνο στην πρωτεύουσα, αλλά σε όλη τη χώρα. Η οργή ξεχειλίζει.
Ο Δεκέμβρης του 2008 κάνει τον γύρο του κόσμου. Μία ολόκληρη γενιά έχασε σε ένα βράδυ την παιδικότητά της, η οποία θάφτηκε μαζί με το λευκό φέρετρο του Αλέξη.
Από εκείνες τις μέρες έχουν περάσει 17 χρόνια. Η μνήμη όμως μένει ζωντανή.
Για τον Δεκέμβρη του 2008 έχουν ειπωθεί πολλά. Άλλοτε από αυτούς που τον υπερασπίζονται και άλλοτε από αυτούς που επιχείρησαν στο πέρασμα του χρόνου να τον αποδομήσουν.
Η μαρτυρία όμως των παιδιών που ήταν εκείνο το βράδυ στην Μεσολογγίου, που είδαν τον φίλο τους να πέφτει νεκρός και που στη συνέχεια έγιναν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του Δεκέμβρη, έχει τη σημασία του.
Ο Δεκέμβρης για μερικούς είναι ένα πράγμα. Είναι όλα αυτά που δεν γυρίζουν πίσω. Είναι μία γυναίκα που θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να μάθει ότι το παιδί της σκοτώθηκε. Είναι η παιδικότητα μίας παρέας παιδιών που χάθηκε για πάντα.
Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Έτσι τον λέγανε. Ήταν 15 ετών.
