Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων είναι από το πρωί το βιβλίο ΙΘΑΚΗ, του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Ο Αλέξης Τσίπρας με το βιβλίο του επιχειρεί να αποτυπώσει όλες τις κρίσιμες καμπές της διαδρομής του από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, στην ανάδειξή του στην ηγεσία του Συνασπισμού και στην αναρρίχησή του στην εξουσία με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015.
Το στοιχείο της αυτοκριτικής είναι με κύριο την επιλογή συνεργατών.
Στο κάδρο της κριτικής του βρίσκεται ο τότε υπουργός ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης υπέρμαχος της δραχμής.
«Μίλησε για κατάσταση «πολέμου». Θεωρούσε βέβαιο ότι οι εταίροι δεν θα αποδέχονταν το δημοψήφισμα και πως έπρεπε να προετοιμαστούμε, από τη Δευτέρα κιόλας, για την επόμενη φάση: να ελέγξουμε τους βασικούς κρίκους του κράτους και να ξεκινήσουμε τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. «Εκεί θα οδηγηθεί το πράγμα», είπε με σιγουριά. Πρότεινε μάλιστα να πάρουμε άμεσα τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδας. Τον διέκοψα: «Τι ακριβώς παίρνουμε και πως το παίρνουμε, Παναγιώτη;». Εκείνη την ώρα δεν είχα καμία διάθεση για θεωρητικολογίες. Ήμασταν σε καθεστώς απόλυτης πίεσης… Για μερικούς συντρόφους μου είχα πάντα την απορία αν αντιλαμβάνονταν έστω και στοιχειωδώς την πραγματικότητα. Ο Λαφαζάνης ήταν ένας από αυτούς», αναφέρει ο πρώην πρωθυπουργός.
Τουλάχιστον πέντε φορές αναφέρεται επικριτικά στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος όπως γράφει ο κ. Τσίπρας δεν πίστευε ποτέ στη συμφωνία με τους ευρωπαίους δανειστές.
«Όταν ήρθε λοιπόν στο Μαξίμου, του είπα «Γιάνη, έκλεισε ένας κύκλος, πετύχαμε μια πολύ σημαντική νίκη και τώρα πρέπει να πάμε να πετύχουμε και μια συμφωνία η οποία θα είναι βιώσιμη. Έπαιξες έναν καθοριστικό ρόλο, αλλά ο ρόλος αυτός έχει τελειώσει. Δεν είσαι το πρόσωπο πάνω στο οποίο μπορεί να στηθεί μία στρατηγική συμφωνίας και πρέπει να κάνω ανασχηματισμό. Και σου προτείνω να πάρεις άλλο Υπουργείο». Αυτός έδειξε πολύ χολωμένος. Μου είπε ότι κατά την άποψή του δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία. Από την αρχή, είπε, είχε αυτήν την εκτίμηση και επίσης δεν ήθελε να πάρει άλλο Υπουργείο».
Ο Παύλος Πολάκης έχει εξίσου την τιμητική στην Ιθάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχεται ότι είχε βρεθεί όμηρος των τάσεων που έσωσαν τον Παύλο Πολάκη από την διαγραφή μετά τις προγραφές δημοσιογράφων και δικαστών.
«Το οξύμωρο είναι ότι ο οδυρμός διαπερνούσε όλες τις τάσεις. Η επιθυμία τους ήταν να ορίζουν οι τάσεις και όχι ο Πρόεδρος και τα συλλογικά όργανα τους υποψηφίους. Και αυτή επιθυμία αποδείχτηκε ισχυρότερη από τις διαφορές τους. Έβγαλα μια ανακοίνωση με την οποία τον έθεσα εκτός ψηφοδελτίων, με αποτέλεσμα αντιδράσεις από όλες τις πλευρές μέσα στο κόμμα. Όχι μόνο οι συνοδοιπόροι του Πολάκη, αλλά και οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, αντιτάχθηκαν με σφοδρότητα στην απόφαση αυτή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Ομπρέλα» την καταδίκασε. Με δυο λόγια, το ατόπημα Πολάκη ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία της Ν.Δ. να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση που τον έθετε εκτός ψηφοδελτίων ήταν μια ευκαιρία για τα επιτελεία των τάσεων να πλήξουν εμένα».
Ένας από τους μύθους που θέλει να καταρρίψει με το βιβλίο του ο κ. Τσίπρας είναι και αυτός ότι άφησε το ΣΥΡΙΖΑ στην τύχη του μετά την παραίτησή του αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι είχε μεταβατικό σχέδιο διαδοχής του, με την Έφη Αχτσιόγλου να αρνείται να πάρει το δακτυλίδι της διαδοχής μετά το αποτέλεσμα του Μαίου του 2023.
«Η Έφη αρνήθηκε γιατί πίστευε πως μόνης της, παίρνοντας αποστάσεις από εμένα, θα μπορούσε να πείσει τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζοντας μια φρέσκια υποψηφιότητα, χωρίς να δίνει την εντύπωση πως ήταν υπο την κηδεμονία μου. Αποδείχτηκε ότι υποτίμησε την κατάσταση και τη σημασία της δικής μου στήριξης».
Ο δεύτερος μύθος που καταρρίπτει είναι ότι “φύτεψε” τον Στέφανο Κασσελάκη.
«Ήταν ένα πρόεδρος απολύτως ανάρμοστος για το κόμμα του. Η εικόνα στην αρχή ήταν λίγο κωμικοτραγική… Παρέμεινα αμέτοχος στις εκλογές και σωστά. Σιώπησα στις κρίσιμες συνεδριάσεις, ακόμα και στη διάσπαση. Δεν πήρα θέση σε όλα όσα εξελίσσονταν στο εσωκομματικό πεδίο. Αν έμενα σιωπηλός και στο Συνέδριο, θα σήμαινε όχι ότι σωπαίνω από διακριτικότητα, αλλά ότι αποδέχομαι όλα όσα κάνει και πρεσβεύει ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ».
Ο κ. Τσίπρας αφιερώνει το βιβλίο στους δυο του γιους και εκτός από τους στενούς του συνεργάτες ευχαριστεί για τη συμβολή τους στη συγγραφή του βιβλίου και τη σύντροφό του, Μπέττυ Μπαζιάνα.
