Σκηνές που σοκάρουν και προκαλούν ντροπή εκτυλίσσονται καθημερινά στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
Ράντζα στους διαδρόμους, ώρες αναμονής και ατελείωτη αγωνία. Αυτό βιώνουν οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το σύστημα λειτουργεί καλύτερα από ποτέ.
Τα ράντζα είναι μόνιμος κάτοικος στους διαδρόμους του Αττικού νοσοκομείου. Μία γυναίκα περιγράφει στις «Εξελίξεις Τώρα» τις συνθήκες που βίωσε συγγενικό της πρόσωπο σε πρόσφατη εφημερία.
«Μετά από 5-6 ώρες μάθαμε ότι θα πρέπει να γίνει εισαγωγή. Όταν φτάσαμε στον όροφο που έπρεπε να πάμε, τον είχαν βάλει σε ένα κρεβάτι στο διάδρομο μαζί με άλλους ασθενείς. Στον διάδρομο δεν πέρναγε άνθρωπος. Είχε ακόμα και στο σαλονάκι αναμονής ασθενών, κρεβάτια. Μέχρι και την Τρίτη έμεινε στον διάδρομο, μιλάμε για 4 μέρες».
Οι γιατροί δίνουν μάχη με ελάχιστα μέσα, ενώ ηλικιωμένοι ασθενείς που πλήρωσαν μια ζωή για την περίθαλψη τους μένουν αβοήθητοι στους διαδρόμους.
«(Οι γιατροί) καταβάλουν κάθε προσπάθεια δεν μπορών να τους κατηγορήσω τους ανθρώπους, είναι πολύ πιο λίγοι από το προσωπικό ασφαλείας. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που είναι 60, 70, 80 χρονών, ο οποίος έχει πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια για αυτή την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να μη μπορεί να έχει αυτό που του αναλογεί σαν άνθρωπος. Να τον βλέπεις μέσα στη μέση του διαδρόμου και να λες «εγώ δεν μπορών να κάνω τίποτα»
Μία τροφική δηλητηρίαση ήταν η αφετηρία για μία απίστευτη ταλαιπωρία που βίωσε στο νοσοκομείο Γεννηματάς μία 95χρονη γυναίκα, η οποία είχε ήδη πολλά προβλήματα υγείας.
«Πήγαμε το βράδυ της Πέμπτης στο «Γ. Γεννηματά» 21:00. Περιμέναμε, περιμέναμε… Αρχίσαν λοιπόν να την εξετάζουν στις 3:00 το πρωί. Τη βάλανε στο δωμάτιο 15:30 το μεσημέρι, την Παρασκευή. 18 ώρες. Όλες αυτές τις ώρες και εκείνη ξάγρυπνη κι εγώ το ίδιο. Αυτή είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία…».
Σε άθλιες συνθήκες αναγκάστηκε να νοσηλευτεί ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, επίσης στο Γ. Γεννηματάς. Η εικόνα με το ράντζο που τον φιλοξενούσε για 5 μέρες, μιλάει από μόνη της.
«Ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή πλήρωνε, δούλευε τίμια και πίστευε ότι όταν χρειαστεί θα έχει πρόσβαση σε ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας, όπως όλοι μας. Κι όμως νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς», πάνω σε ένα σιδερένιο ράντζο σχεδόν στο πάτωμα, με ένα χαρτόκουτο για προσκέφαλο. Ο παππούς μου μεταφέρθηκε σε δωμάτιο σε κανονικό κρεβάτι, αλλά έπρεπε να περάσουν 5 μέρες. Αυτή είναι η περηφάνια του ΕΣΥ, σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη. Που λέει ότι λειτουργεί καλύτερα από ποτέ, ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί τους γιατρούς και τους νοσηλευτές όταν τολμούν να μιλήσουν και τους κουνάει και το δάχτυλο».
Η συγκεκριμένη εικόνα δεν είναι απλώς μια αποτυχία του συστήματος. Είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για πολλούς που πλήρωσαν μια ζωή για την υγεία τους. Η αξιοπρέπεια, η φροντίδα και ο χρόνος αναμονής δεν πρέπει να είναι πολυτέλειες, αλλά δικαίωμα κάθε ανθρώπου.
