Στις «Εξελίξεις Τώρα» μίλησε μία 36χρονη γυναίκα, η οποία έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από έναν επιδειξία στα Εξάρχεια.
«Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα και να κυκλοφορείς το βράδυ μόνη σου. Ξέρω ότι δεν φταίω εγώ για ότι συνέβη».
Με αυτά τα λόγια, μία 36χρονη γυναίκα περιγράφει στο MEGA και τις «Εξελίξεις Τώρα» όσα έζησε πριν από λίγες μέρες επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη στα Εξάρχεια.
Λίγα λεπτά αφότου έφυγε από την εργασία της σε κατάστημα εστίασης της περιοχής, έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης.
«Περνάει ένας κύριος γύρω στα 65. Μου λέει καλησπέρα, καλησπέρα του λέω. Περνάει το λεωφορείο; Λέω τέτοια ώρα δεν έχει λεωφορεία εδώ πέρα. Οπότε πρέπει να πάτε Ομόνοια ή Πανεπιστήμιο που περνάνε τα ολονύκτια. Λέμε καλώς σας βράδυ. Ξαφνικά ακούω κάτι μουγκρητά, μετά από λίγα λεπτά. Και γυρνάω και βλέπω να έχει βγάλει το μόριό του και το έπαιζε. Και κοίταζε. Ξεκινάω να τον βρίζω και αυτός γέλαγε».
«Είχα σοκαριστεί και είχα τρομάξει. Γιατί ήταν γύρω στις δύο το βράδυ. Ήταν άδειος ο δρόμος και ένιωσα τελείως απροστάτευτη. Δεν τρομοκρατήθηκα, ήταν -πώς να το πω- μία αηδία».
Η γυναίκα έχει πέσει θύμα κι άλλων αντίστοιχων περιστατικών, με το τελευταίο να συμβαίνει τον περασμένο Αύγουστο. Τότε είχε προσπαθήσει μάταια να απευθυνθεί στις Αρχές.
«Μου είπαν ότι για να γίνει μήνυση χρειάζεται 100 ευρώ. Ε, 100 ευρώ τη σήμερον ημέρα δεν μου περισσεύουν. Γενικά σε αποτρέπουν από το να ασχοληθείς με αυτό. Γίνανε 2-3 στενά από το τμήμα, δηλαδή μηδέν προστασία. Είμαστε στην περιοχή που έχει, δεν ξέρω πόσους εκατοντάδες αστυνομικούς, και τους έχουμε να φυλάνε λαμαρίνες; Να φωνάζω, να μην έχει έξω ψυχή, 2 στενά από το τμήμα. Ε, δεν γίνεται να μην ακούστηκα».
Η ίδια περιγράφει όσα βιώνει σήμερα μία γυναίκα.
«Οι γυναίκες είμαστε όλη την ώρα σε επιφυλακή. Από την ώρα που θα σηκωθούμε και θα βγούμε από το σπίτι μέχρι όταν θα γυρίσουμε».
Η φωνή της, μια από τις πολλές. Μια ιστορία που δεν πρέπει να περάσει σιωπηλά. Γιατί καμία γυναίκα δεν πρέπει να φοβάται να περπατήσει στο δρόμο. Καμία δεν πρέπει να αισθάνεται απροστάτευτη. Και καμία δεν φταίει.
«Να πάψουν, να φοβούνται να τα κάνουν, δεν γίνεται ο άλλος να νιώθει την άνεση να κάνει αυτό το πράγμα. Όχι αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Κοντεύουμε να το κάνουμε κανονικότητα γιατί είναι η καθημερινότητά μας, αλλά δεν είναι κανονικό. Πρέπει να μιλάμε. Έτσι βοηθάμε και τις υπόλοιπες να καταλάβουν ότι δεν είναι σωστό αυτό που συνέβη και δεν φταις σε κάτι».
