Οι άνθρωποι που επέλεξε η οικογένεια να εκφωνήσουν επικήδειους ήταν πρόσωπα που συνδέθηκαν με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο με τον μεγάλο τραγουδοποιό.
Έφυγε και άφησε πίσω του τα ανεκτίμητα δώρα του περάσματός του από τη γη. Τα τραγούδια του.
Δίπλα του συνοδοιπόροι στη ζωή και στην τέχνη. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης αποχαιρετά τον παιδικό του ήρωα! Τον δάσκαλό του! Τον παραμυθά, τον ποιητή σε μία αντιποιητική εποχή!
Αλκίνοος Ιωαννίδης: Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι κι εμείς.
Ο Σταμάτης φασουλής έφτασε στη Μητρόπολη για να λύσει μία παρεξήγηση!
Σταμάτης Φασουλής: Γιατί ρε Διονύση; Έτσι είπαμε;
Με σπασμένη φωνή ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης αποχαιρετά και τον Διονύση Σαββόπουλο. Πάει να συναντήσει τον Νίκο Παπάζογλου, να ανταμώσει και πάλι η παρέα της Θεσσαλονίκης.
Μα ο γιος του Κορνήλιος δεν έκλαψε στο τελευταίο «αντίο». Στον επικήδειο λόγο του χαμογελούσε! Γιατί ήξερε πως ο πατέρας του φεύγει πλήρης, γεμάτος, έχοντας δώσει όσα μπορούσε, γιατί ήταν γιορτινός.
