Στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να συναντηθεί με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, μετέβη ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στον απόηχο της συνάντησης Τραμπ – Πούτν στην Αλάσκα με θέμα τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται να μεταφέρει στον Ζελένσκι, ο οποίος θα συνοδεύεται από ηγέτες χωρών της ΕΕ και τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, τους όρους του Πούτιν για να σταματήσει ο πόλεμος.
«Μακριά οι θέσεις των δύο πλευρών»
«Ο Ζελένσκι προσπαθεί να σώσει τη χώρα του. Προσπαθεί να πετύχει ό,τι είναι το καλύτερο δυνατόν, προφανώς ο Τραμπ παίζει αποφασιστικό ρόλο και αν θέλει μπορεί να παίξει και αποφασιστικότερο, αντί να παριστάνει κατά κάποιο τρόπο τον ταχυδρόμο των αιτημάτων του Πούτιν προς τον Ζελένσκι και τούμπλαλιν», λέει στο MEGA ο διεθνολόγος, Θεόδωρος Τσίκας.
«Νομίζω ότι είναι αρκετά μακριά οι θέσεις των δύο πλευρών και το παρακολουθούμε αυτό από τις διαφορετικές τους δηλώσεις», σημειώνει, τονίζοντας:
«Ο Πούτιν έχει διαμορφώσει μία εικόνα στο εσωτερικό του καθεστώτος του στη Ρωσία ότι είναι η μεγάλη δύναμη, ότι όλοι οι άλλοι είναι μικροί, εμείς είμαστε η ένδοξη Ρωσία κτλ., υπάρχει αυτό το μεγαλοϊδεατικό και εθνικιστικό κλίμα, τουλάχιστον 10 χρόνια στη Ρωσία και επομένως καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί εύκολα να φύγει χωρίς ο ίδιος να χρειαστεί να απολογηθεί σε τμήματα του καθεστώτος του που τον παρακολουθούν. Θεωρεί ότι έχει το προβάδισμα στο στρατιωτικό πεδίο».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Το θέμα της Ουκρανίας είναι θέμα ασφάλειας της ευρωπαϊκής ηπείρου. Οι Ευρωπαίοι έχουν και πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Το γεγονός όμως ότι τους τελευταίους μήνες οι Ευρωπαίοι έχουν ενεργοποιηθεί πάρα πολύ και για τη δική τους αμυντική συγκρότηση και στην υποστήριξη πολιτική, διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική της Ουκρανίας, τους δίνει θέση στο τραπέζι. Θα μπορούσαν να μην έχουν προσκληθεί καθόλου στον Λευκό Οίκο. Ο Τραμπ τους έχει λίγο ανάγκη τους Ευρωπαίους».
«Στο θέμα το εδαφικό πρέπει να ξέρουμε το εξής: Μπορούν να γίνουν διευθετήσεις οι οποίες όμως δεν πρέπει να φτάσουν στο σημείο της νομικής, διπλωματικής αναγνώρισης των κατακτήσεων», καταλήγει.
