Φοβάται για τη ζωή της. Όταν άκουσε ότι ένας άνδρας στην Μεσσηνία με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα σκότωσε χωρίς καμιά αφορμή τους ίδιους του τους γονείς, εκείνη «πάγωσε». Έφερε στο μυαλό της τον αδελφό της που αντιμετωπίζει παρόμοια θέματα υγείας και το μόνο που σκέφτεται είναι ότι κινδυνεύει και η ίδια.
«Μούδιασα ολόκληρη. Είναι κοινά τα στοιχεία. Εγώ φοβάμαι να βγω, φοβάμαι να ζήσω».
«Θα περιμένω το μοιραίο»
Από το 2008 ο μικρότερος αδελφός της έχει διαγνωστεί με ψυχωσική διαταραχή. Παρά τις προσπάθειές της να τον βοηθήσει, στην ουσία δεν γίνεται τίποτα. Οι επανειλημμένες εισαγγελικές εντολές για εγκλεισμό πέφτουν στο κενό καθώς η διαδικασία προβλέπει ότι μετά από λίγες ημέρες νοσηλείας ο ασθενής να παίρνει εξιτήριο.
«Πλέον είμαι σε αδιέξοδο. Δεν έχω τι άλλο να κάνω. Θα περιμένω το μοιραίο. Εγώ θα είμαι το μοιραίο; Κάποιος άλλος θα είναι το μοιραίο; Θα βάλει ξανά φωτιά; Θα γεμίσει και πάλι σκουπίδια;».
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος στα τέλη Μαΐου έβαλε φωτιά στο σπίτι του. Η αδελφή του, που μένει στον πάνω όροφο, κάλεσε την Πυροσβεστική και αυτό που αντίκρυσαν ανοίγοντας την πόρτα του δεν το χωράει ανθρώπινος νους.
«Ήρθε η Πυροσβεστική, δεν μπορούσε να μπει στο σπίτι από τα σκουπίδια. Με κάποιον τρόπο μπήκαν μέσα. Ήμασταν τυχεροί που εκείνη την ώρα ήμασταν εκεί γιατί με τόσους τόνους πλαστικό θα είχε καεί το τετράγωνο».
«Είναι ψυχικά ασθενής»
Οι φωτογραφίες προκαλούν σοκ. Βουνά από πλαστικά μπουκάλια, τρόφιμα και σκουπίδια που μάζευε ο 62χρονος στο σπίτι του έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Οι δεκάδες καταγγελίες της στις υγειονομικές υπηρεσίες έπεσαν στο κενό, με την 67χρονη να μαζεύει μάταια χαρτιά, διαγνώσεις από δημόσια νοσοκομεία.
«Όλο αυτό το διάστημα έχω χαρτιά, διαγνώσεις. Ίσως γιατί κάποια στιγμή θα προσπαθώ να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας».
Από τις 29 Μαΐου η 67χρονη έκανε ό,τι μπορούσε. Ενημέρωσε την Αστυνομία, μίλησε με τις κοινωνικές υπηρεσίες, ζήτησε και έλαβε εισαγγελική παραγγελία για τον εγκλεισμό του αδελφού της σε ψυχιατρική δομή.
«Είναι πάρα πολύ σοβαρό το πράγμα, δεν είναι μόνο ότι μπορεί να χτυπήσει κάποιον, ότι μπορεί να κάνει κακό γιατί πίνει. Είναι ψυχικά ασθενής και μη αναστρέψιμη κατάσταση μου είπε η γιατρός».
Ανακουφισμένη πως ο αδελφός της βρίσκεται πλέον σε καλά χέρια και θα λαμβάνει την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, η αδελφή του δέχτηκε ένα νέο τηλεφώνημα από το νοσοκομείο.
«Μου είπε η γιατρός θα τον κρατήσουν το πολύ 10 μέρες. Δεν μπορούν να τον κρατήσουν άλλο και θα του δώσουν μία φαρμακευτική αγωγή, την οποία δεν θα την πάρει. Όπως έκανε και στην προηγούμενη νοσηλεία».
Στο ίδιο έργο θεατής. Όπως και τότε που νοσηλεύτηκε για έναν μήνα στο Δαφνί, έτσι και τώρα στο νοσοκομείο που νοσηλεύεται η διαδικασία προβλέπει να του δώσουν εξιτήριο λίγες μέρες μετά.
«Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Πείτε μου τι άλλο να κάνω; Μόλις βγει να κάνω πάλι εγκλεισμό; Πείτε μου εσείς. Πιστεύω ακράδαντα ο στόχος είναι ένας, να φύγει η ευθύνη. Να τον αφήσουμε ελεύθερο και όταν συμβεί το μοιραίο θα τον μαζέψουμε. Θα ρίξουμε τις ευθύνες δεξιά αριστερά και μετά θα ξεχαστεί και αλίμονο σε αυτόν που θα φύγει».
Αυτήν την στιγμή ο αδελφός της νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική σε δημόσιο νοσοκομείο και ο φόβος της μεγαλώνει όσο πλησιάζουν οι μέρες που θα επιστρέψει στο σπίτι.
