Εγκεφαλικά νεκρά είναι τα δύο παιδιά, 12 και 14 ετών, που ανασύρθηκαν από τον ποταμό Άραχθο.
Το θαύμα που όλοι περίμεναν, τελικά δεν έγινε. H μάχη με τον χρόνο ήταν άνιση και οι δύο μικροί φίλοι πέταξαν ως άγγελοι στον ουρανό, αλλά αφήνουν το χαμόγελο και την αθωότητά τους στη γη, χαρίζοντας ζωή μέσα από τον θάνατο.
«Δίπλα δίπλα στα κρεβάτια της μονάδας σήμερα ανοίγουν τα φτερά τους, ανοίγουν τα φτερά τους και δίνουν ζωή σε πολλά παιδάκια. Οι καρδιές τελικά δεν έχουν χρώμα», είπε ο Ανδρέας Ηλιάδης, διευθυντής ΜΕΘ Παίδων Ρίου.
Από την πρώτη στιγμή που ο 12χρονος και ο 14χρονος μεταφέρθηκαν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Πάτρας ο διευθυντής της Μονάδας, Ανδρέας Ηλιάδης, αλλά και ολόκληρο το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό έδωσαν μια τιτάνια μάχη για να τα κρατήσουν στη ζωή, ακολούθησαν μάλιστα επιθετική θεραπεία, καθώς η αξονική που πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο της Άρτας έδειξε ότι υπήρχε οίδημα στο κεφάλι και εισρόφηση υγρού στους πνεύμονες.
Οι δύο οικογένειες παρά την τραγωδία που ζουν, αποφάσισαν να κάνουν μία γενναία πράξη και να δωρίσουν τα όργανα των παιδιών τους προκειμένου, όπως είπαν, άλλα παιδιά να ζήσουν.
Τα παιδιά είχαν μείνει σχεδόν 20 λεπτά κάτω από το νερό και σχεδόν μία ώρα χωρίς οξυγόνο, γεγονός το οποίο προκάλεσε ανεπανόρθωτες βλάβες σε ζωτικά τους όργανα.
Η περιγραφή του 15χρονου φίλου τους, που ήταν μαζί στην βόλτα που μετατράπηκε σε τραγωδία, συγκλονίζει.
«Πρόλαβα τελευταία στιγμή βγήκα και δεν πρόλαβα προσπάθησα να βγάλω κάποιο είδους ξύλο από μια βάρκα ξύλινη που είχε εκεί. Κάποιο κουπί, αλλά δεν άνοιγε τίποτα, ήταν όλα με σχοινιά δεμένα. Φώναξα κατευθείαν βοήθεια εκείνη την ώρα που βγήκα έξω».
Ο ήρωας
Ο 40χρονος που δίχως δεύτερη σκέψη βούτηξε για να σώσει τα παιδιά, περιγράφει με μάτια δακρυσμένα όλα όσα έγιναν το μεσημέρι της τραγωδίας. Δυστυχώς, η δική του αυτοθυσία δεν στάθηκε αρκετή.
«Σκεφτόμουν σαν να ήταν τα παιδιά μου, τίποτα άλλο. Ξεκινάμε τις πρώτες βοήθειες στη βάρκα, σηκώνω τα πόδια, δίνω ανάσα. Το δεύτερο παιδί έβγαλε πολύ αίμα από το στόμα, τη μύτη, το πρώτο έβγαλε πάρα πολύ νερό και αφρό (…)».
Η τοπική κοινωνία είναι συγκλονισμένη από τον αδόκητο χαμό των δύο παιδιών. Στο σημείο φίλοι, συγγενείς και απλός κόσμος αφήνουν λουλούδια, κεριά και σημειώματα.
