Στην Ελλάδα, τα άτομα με αναπηρία υπολογίζεται ότι αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού.
Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί μοιάζουν αόρατοι. Ο λόγος: οι πόλεις μας είναι γεμάτες εμπόδια για τα ανάπηρα άτομα.
«Τα εμπόδια είναι πάρα πολλά στο κομμάτι της προσβασιμότητας. Σκάλες, ασανσέρ, αμάξια παρκαρισμένα σε ράμπες, μικρά πεζοδρόμια, ανύπαρκτα πεζοδρόμια ή σπασμένα πεζοδρόμια», λέει ο Γιάννης Κολέτσος, άτομο με αναπηρία.
«Πρέπει να αντιμετωπίσεις όλα τα ζητήματα που υπάρχουν, από τις υποδομές που είναι προβληματικές στην πόλη», λέει από την πλευρά του ο Τάκης Αλεξανδράκης.
Στην ερώτηση να θεωρούν ότι η Πολιτεία τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, απαντούν:
«Θα με αντιμετωπίσουν όσοι έχουν κάποιο τέτοιο σκεπτικό την πρώτη στιγμή. Από την στιγμή που θα γνωρίσουν τον άνθρωπο, θα τους κερδίσω. Και εγώ και όλες οι φίλες και οι φίλοι που βρίσκονται αυτήν την στιγμή σε μία κατάσταση αναπηρίας. Να δίνει τις δυνατότητες να έρχεται σε επαφή ο πληθυσμός είτε με ή χωρίς αναπηρία. Γιατί έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τις υπόλοιπες διαφορετικές ομάδες. Λόγω χρώματος, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Όλα είναι μέσα στην κοινωνία και πρέπει να αντιμετωπίζονται έτσι», λέει ο Τάκης Αλεξανδράκης.
«Ο κόσμος γενικότερα είναι πολύ καχύποπτος και έχει ένα μικρό θράσος. Δεν χρειάζεται να κοιτάμε τόσο έντονα τον άλλον. Πρέπει να φιλτράρουμε και τις σκέψεις μας και γενικά τους προβληματισμούς μας και εννοείται καλό είναι να ρωτάμε να μαθαίνουμε», λέει ο Γιάννης Κολέτσος.
Ενέργειες της καθημερινότητας που μοιάζουν αυτονόητες, δυστυχώς δεν είναι για όλους και όλες.
Τι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτή η διάκριση;
«Θα ήθελα να φιλτράρουμε λίγο παραπάνω τα πράγματα σαν κοινωνία, να μαθαίνουμε, να κατανοούμε και να σεβόμαστε τους γύρω μας», συμπληρώνει κ. ο Κολέτσος.
«Είμαστε δυστυχώς στο ημιτελές. Πρέπει απλά να υλοποιούμε αυτά που έχουν επιτύχει σε άλλα μέρη. Έτσι, δεν θα αντιμετωπίζεται η αναπηρία βάσει των κοινωνικών προτύπων με περίεργο και προβληματικό τρόπο».
Οι ζωές των ανθρώπων με αναπηρία δεν έχουν μικρότερη αξία σε σχέση με των υπόλοιπων συμπολιτών μας.
Μήπως έφτασε η ώρα αυτή η ευχή να μην μένει στα λόγια αλλά να γίνει πράξη.
