Η παιδοψυχίατρος, κυρία Βασιλική Θεμελή, μίλησε στην εκπομπή «mini Καύσωνας» για τον τρόπο διαχείρισης των «άτακτων» παιδιών.
Η κυρία Θεμελή, αρχικά ξεκαθάρισε ότι το «άτακτο» είναι ένας υπερβολικός χαρακτηρισμός. Σημείωσε δε, ότι ένα άτακτο παιδί δεν έχει απαραίτητα κάποια κλινική διάγνωση, αλλά μπορεί να είναι ένα παιδί με ιδιαίτερο κέφι, ζωηρό, έντονο, που έχει έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις, είναι ένα παιδί που δεν θέλει να κοιμηθεί, δεν θέλει να φάει.
«Μπαίνοντας στο εκπαιδευτικό πλαίσιο περιμένεις ένα παιδί να είναι πιο μαζεμένο, πιο ώριμο. Μετά τα 6 ένα παιδί αρχίζει και ηρεμεί αρκετά», τόνισε η παιδοψυχίατρος.
Ερωτηθείσα για το πότε ένας γονιός πρέπει να ανησυχήσει, ξεκαθάρισε ότι αυτό γίνεται σε περιπτώσεις που ένα παιδί και μετά την ένταξη στο σχολικό περιβάλλον παραμένει ιδιαίτερα παρορμητικό, με ιδιαίτερη κινητικότητα, που συχνά μπλέκει σε καυγάδες».
Τόνισε μάλιστα, ότι «δεν πρέπει να μπερδεύουμε το ''άτακτο παιδί'' με ένα παιδί που έχει κάποια κλινική διάγνωση, όπως η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής».
Κάτι το οποίο, όπως ανέφερε, συνήθως το παρατηρεί κανείς στο νηπιαγωγείο και είναι καλύτερο να περιμένει μέχρι την Α' Δημοτικού.
Αναφορικά με τη διαχείριση του παιδιού που είναι ''άτακτο'' η κυρία Θεμελή, τόνισε ότι η έννοια της τιμωρίας δεν είναι σωστή, αλλά είναι προτιμότερο ένα παιδί να γνωρίζει την συνέπεια των πράξεών του.
«Δεν πρέπει να είμαστε τιμωρητικοί. Στην προσέγγισή μας να λεκτικοποιούμε το συναίσθημα πριν φτάσουμε στην οριοθέτηση. Δεν πρέπει να δίνουμε αρνητική έννοια στις απαντήσεις μας στο παιδί. Να λέμε ''δεν είναι σωστό, όχι ''είναι λάθος''».
