Το δρόμο της προσφυγιάς πήρε ένα ατέλειωτο καραβάνι ανθρώπων μπροστά στην επέλαση των τζιχαντιστών, αφού κάθε οικογένεια απ' τη θρησκευτική μειονότητα των Γιαζίντι έχει να αφηγηθεί το δικό της δράμα.
Το δρόμο της προσφυγιάς πήρε ένα ατέλειωτο καραβάνι ανθρώπων μπροστά στην επέλαση των τζιχαντιστών, αφού κάθε οικογένεια απ' τη θρησκευτική μειονότητα των Γιαζίντι έχει να αφηγηθεί το δικό της δράμα.
Οι μαρτυρίες ορισμένων προσφύγων συγκλονίζουν. Χαρακτηριστικά, ένας 20χρονος αφηγήθηκε συντετριμμένος στην ιταλική εφημερίδα La Republica πώς έφυγε με την οικογένειά του απ' την πόλη Σινζάρ για να γλιτώσουν απ' τους τζιχαντιστές, αλλά όταν η μητέρα του στραμπούληξε το πόδι της, του ζήτησε να τη σκοτώσει για να μην πέσει στα χέρια τους. "H μητέρα μου ήταν κατατρομαγμένη και μου ζητούσε, σχεδόν με εκλιπαρούσε, να την πυροβολήσω έτσι ώστε να μην το κάνουν εκείνοι. Εγώ δεν ήθελα να την ακούσω αλλά η μητέρα μου δεν μπορούσε να κινηθεί και κάποια στιγμή την πυροβόλησα. Σκότωσα και εκείνη και εμένα. Γιατί όσο θα ζω δεν θα μπορέσω να συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που την υπάκουσα", εξιστορεί.
Στο μεταξύ, αμερικανικά μαχητικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη συνεχίζουν τους βομβαρδισμούς κατά των σουνιτών εξτρεμιστών, ενώ η αντεπίθεση των μαχητών πεσμεργκά φέρεται να απέδωσε καρπούς.
Κατέλαβαν, όπως λένε, το μεγαλύτερο τμήμα του στρατηγικής σημασίας φράγματος της Μοσούλης που είχαν στα χέρια τους οι τζιχαντιστές το τελευταίο δεκαπενθήμερο, αν και οι τελευταίοι διαψεύδουν.
Οι βομβαρδισμοί από αέρος δεν πρόκειται να κρίνουν την έκβαση του πολέμου, όπως εκτιμούν αναλυτές. Κι οι πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες ίσως χρειαστεί να περιμένουν πολύ καιρό μέχρι να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
